Hepimiz biliyoruz ki, bir kitabı kapağına göre yargılamamamız gerekiyor… ama bir kitabın ev dekorunda kullanılma şeklini yargılamaya ne dersiniz? Evinde sağlam bir kitap duvarı tercih eden kişinin, büyük olasılıkla büyüleyici vinyetlerin içinde yer alan kitapları serpiştiren kişiden farklı olduğuna eminim. Her iki düzenlemenin de estetik avantajları ve dezavantajları vardır; bu sadece bir tercih meselesidir. Aşağıdaki kitabın kullandığını ve orada kimin yaşadığını anlattıklarını anlayın:
Burada yaşayan insanlar muhtemelen kendiliğinden, maceracı ve benzeri sürprizlerdir. Dümdüz üst üste dizilmiş ancak zorunlu olarak hizalanmamış, bu iki kitap kulesi neredeyse tuhaf bir şekilde (“tehlikeli” diyebilirim? Yoksa sadece içimdeki anne mi?) Yüksek, bu da uzayda bazı dikey düşeyler yaratır. Görünüm, zarif, ayrıntı ağırlıklı heykel mobilyalarla aynı odaya yerleştirildiğinde nefis ironik olan oldukça rahat.
Bu ev sahibi muhtemelen mizah anlayışına sahip olmasa da organizasyon ve düzen konusunda büyür. Kitaplar özenle renklendirilmiş ve daha az belirgin olarak yükseklik benzerliklerine göre düzenlenmiş ve düzenlenmiştir. Bir rafın göz alıcılarından biri (evet, eşleştirme kitabıyla o oyuncak yarış arabasından bahsediyorum) kendi alanını tutacak kadar önemli, kişilik hakkında çok şey söylüyor. En açıktan en koyuya doğru giden bir renk gradyanının düzenini seviyorum.
Burada, sakinleri oldukça rahat ve yaratıcı görünüyor. Kitaplar hayvan baskı sandalyesinin yanındaki yerde gevşek bir şekilde istiflenebilir, belki de bir yan sehpa görevi görür… ya da bu aydınlık ve neşeli odada iyi okumalar sağlar. Kitaplar ayrıca duvarları adeta bir sanat eseri gibi süslüyor. Tesadüflerin ortaya çıkmasına rağmen, uzayda da ince bir organizasyon var - raflar pencerenin her iki tarafında yatay olarak dizilmiş ve kitapların çoğu birbirine benzer.
Burada yaşayan kişi umutsuzca güzel şeylerin sevgilisi gibi görünüyor. Bu kitapların cam kabuğundaki kitapların okunması istenmediğini hissediyorsunuz. Aksine, basitçe bu basit, rustik alanda evde güzel ve mükemmel görünen skeçin eski-doğal-dünyevi havasıyla eşleşmek istiyorlardı.
Bu sakin, her şeyden önce kitapların okuyucusudur. Kitapların sağlam duvarı (zeminden tavana) bile koleksiyonun tutulması için yeterli değildir - taşan bir kitaplık da duvardadır. İkincisi, kitap ayracı renk ve raflar ekler ve boşluğa kalıcılık hissi verir, ancak öncelikle bu kitaplar okunması ve tadını çıkarması için açık bir davetle gelir.
