Eski Dünya tarzı az bilinen ve pek popüler değil, özellikle modern, endüstriyel ve hatta İskandinav tarzı gibi diğer örneklerle karşılaştırıldığında. Buna rağmen, bu çok karakterli bir stildir. Biraz daha belirsiz olması, onu daha ilginç kılıyor.
Bu tarz, aşınma ve yıpranmayı gösteren, aynı zamanda konforu ve formaliteyi mükemmel bir şekilde dengeleyen rahat bir görünüm ile karakterize edilir. Bu tarz iç mekanlar daima zarif ve davetkardır, odalar muhteşemdir ancak konukseverdir ve aksesuarlar özellikle dikkat çekicidir.
Stili karakterize eden birkaç temel unsur, bir odanın estetik özelliklerini geliştirmek için sıklıkla kullanılan dokulu duvarları ve kasıtlı olarak kullanılan sıkıntılı yüzeyleri ve sıklıkla modern ve çağdaş iç tasarımda kullanılan çok parlak ve yansıtıcı yüzeylerle kontrast oluşturuyor.
Eski Dünya tarzı bir dekorda kullanılan renkler arasında derin, zengin ve muhteşem tonlar bulunur. Fakat renkler güçlü olsa da, her zaman susturulur. Çok koyu tonlar veya neon renkler asla böyle bir dekorun parçası değildir. Tercih edilen renkler, bordo, deniz kuvvetleri, orman yeşili, koyu sarı ve kremayı içerir.
Tarz her zaman kalıpların kullanımıyla bilinir. Büyük boy çiçek desenleri veya çizgili, küçük baskılar genellikle ağır, karmaşık dokularla birlikte kullanılır.
Eski Dünya tarzı bir iç tasarımdaki vurgu elemanları ve odak noktaları dokuma halılar, ferforje korkuluklar ve özellikler ve seramik süslemeler şeklinde gelir.
Bu, 16. ve 17. yüzyıl Avrupa'sındaki tasarım sözleşmelerinden ve İspanya ve İtalya'nın Akdeniz kıyılarından ve Fransa'nın kırsalından ilham alan eşsiz bir stildir.
